VDW E2 ââ?¬â?? De Hoeve E1

Geplaatst op 2012-10-14 16:29:36 door Henk Otten

Zaterdagmorgen, 13 oktober, deelde Annigje me mee dat ons de beurt was gegund om met kampioensploeg E1 naar Assen, onze verste uitwedstrijd, af te reizen om daar tegen het locale VDW E2 de laatste 2 punten van de veldcompetitie op te halen. Thuis was maar liefst met 23 – 0 gewonnen, dus dat mocht geen probleem opleveren.
Toen ze vroeg wie van ons tweeën de honneurs waar zou nemen, bood ik mij aan. Ik had verder geen plannen en aangezien men om 10.00 uur moest spelen zouden we ook lekker vroeg in De Hoeve terug kunnen keren, zodat ik de middag nog wat leuke dingen voor mezelf kon doen.
De wedstrijd was geen probleem, na een ruststand van 0 -8 wijzigde ons sociaal pedagogisch opgeleide coach het strijdplan; er moest vooral worden rondgespeeld en het team moest de tegenstander laten scoren! Een tactiek die vooral bij de tegenstander met veel lof werd ontvangen. Dat VDW dit naar behoren heeft gedaan blijkt uit de eindstand: 5 – 11.
Na de douche snel naar de auto om huiswaarts te keren. Laura moest ’s middags om half 4 nog met het eerste team aantreden om te zorgen dat men kampioenskandidaat zou blijven. De sleutel in het slot gestoken om een onwillige deur wat te helpen werd ons echter noodlottig. De deur ging open, maar de halve sleutel bleef steken. Aangezien deze nodig was om de motor te doen starten hadden we een groot probleem. Er waren op dat moment 2 oplossingen, een sleutel laten komen uit De Hoeve of zoals een VDW lid ons aanraadde, de ANWB bellen, deze zat nl. om de hoek. Hier gaf men aan binnen een uur bij ons te zullen zijn. Bijna 2 uur later arriveerde de monteur, maar hij keek gelijk bedenkelijk. Na het slopen van de binnenbekleding van de deur ging toch eindelijk de sleutel eruit. Iedereen opgelucht. Echter in de sleutels van tegenwoordig zit een heel klein “chipje”, die werkt als een startonderbreker, dus wel starten, maar niet lopen. Opnieuw een vlaag van lichte paniek, maar na een klein kwartiertje zoeken vond Anne van Veen het ontbrekende deeltje, zo groot al een klein zwart kiezelsteentje. Opnieuw starten en als de wiedeweerga naar De Hoeve, waar we Laura nog net op tijd konden afleveren.
Nu kunnen we een aantal leringen trekken uit dit voorval zoals:
- Onderschat nooit de duur van een uitwedstrijd
- Vertrouw de ANWB niet als men zegt dat het maximaal een uur duurt
- Plan in het leven niet te ver vooruit.
Maar misschien is wel de belangrijkste: Neem naar een(verre) uitwedstrijd altijd een reservesleutel mee!